Indie-Sikhizm

Sikhizm jest religią która powstała w XV wieku w Indiach dokładnie w prowincji Pendżab, i chciałbym o niej troszkę opowiedzieć bo naprawdę warto wiedzieć o niej nieco więcej. Przyznam się szczerze że jadąc do Indii nie znałem nawet takiej definicji jak Sikhizm, lecz oczywiście każdy kojarzy ludzi chodzących w turbanach i właśnie to są wyznawcy Sikhizmu. Miałem styczność z wieloma religiami i różnymi ich odmianami lecz Sikhizm naprawdę zrobił na mnie ogromne wrażenie. Może nie sama religia sama w sobie lecz jej wyznawcy. Obecnie na świecie jest ok. 24 milionów wyznawców tej religii (sikhów) jest to stosunkowo mało patrząc na takie religie jak Chrześcianizm 33,43%, Islam 24,35%, Hinduizm 13,78 lub Buddyzm 7,13%. Wymieniłem 4 najważniejsze religie świata jednak na 5 miejscu jest Sikhizm! Lecz już przepaść jest kolosalna bo procentowo wygląda to 0,36 %. Głównie żyją oni w indyjskim Pendżabie, ale posiadają także liczną kilkumilionową diasporę rozsianą po krajach dawnego Imperium Brytyjskiego i w USA (tu stosunkowo liczni są również zachodni konwertyci na sikhizm – często w bardzo nieortodoksyjnej formie). Najważniejszym miejscem kultu jest „Złota Świątynia” w Amritsarze, w której przechowywany jest oryginał świętej księgi sikhów zwanej Sri Guru Granth Sahib.

Najważniejsze miejsce dla wyznawców Sikhizmu „Złota Świątynia” w Amritsarze.

I najważniejsza kwestia, Religia ta jest przeciwna wojnom o podłożu wyznaniowym. Nie chce dzielić ludzi na Chrześcijan, Muzułmanów, Hinduistów itp. Uważa, że Boga można czcić, nazywając go Allahem, Jahwe, Kryszną czy też po prostu Bogiem.

Jest wiele przyczyn tego, że Sikhizm nie zdołał pozyskać zbyt wielu wyznawców poza Pendżabem, gdzie religia ujrzała „światło dzienne” i zaczęła się rozprzestrzeniać. Jedna z nich to kiedy Cesarze z dynastii Mogołów zaczęli prześladować wszystkich nie będących wyznawcami Islamu, w tym i Sikhów. Doszło do tego, że płacono za głowę każdego zabitego Sikha, co spowodowało ich wycofywanie się w miejsca niedostępne – góry i lasy. w takich warunkach niewielu Sikhów miało warunki do studiowania ich religii.Po pewnym czasie opór i determinacja Sikhów doprowadziły do powstania państwa sikhijskiego pod przywództwem maharadży Randżit Singha. Po czasach muzułmańskiej nietolerancji Sikhowie mogli porzucać swoje wierzenia na rzecz Hinduizmu. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy było to, ze Święte Księgi Sikhów zostały napisane pismem języka pendżabskiego zwanym gurmukhi, które to pismo znane było przez małą grupę ludzi. Sytuacja ta spowodowała, że religia Sikhów przez długi okres nie była badana przez uczonych z Zachodu.

Księgi Sikhów Sri Guru Granth Sahib – święta księga wyznawców sikhizmu oraz ravidasi. Ma 1430 stron. Jest przeznaczona nie do czytania, lecz do śpiewania. Sikhowie traktują ją nie tylko jak świętą księgę, lecz także jak żywego guru. Nazywana bywa „Panią Księgą” bądź „Jedenastym Guru”.

Świątynia na jednej z wiosek.

Świątynia od środka.

Sikhizm jest religią wymagającą od swoich wyznawców szczegółowego przestrzegania zasad moralności, diety i sposobu ubierania się. Ważnymi punktami etyki sikhizmu są: wymóg samodzielnego utrzymywania się z uczciwej pracy, wzajemnego wspierania się i służby dla całej społeczności oraz równości wszystkich wyznawców. I to mi również zapadło w pamięć kiedy miałem styczność z wyznawcami Sikhizmu. Znalazłem się gdzieś na małej wiosce w Pendżabie. Momentalnie zostałem prawdziwą atrakcją i ludzie zapraszali mnie od domu do domu pytając czy niczego mi nie brakuje. Mało tego mogłem przespać się w świątyni bo ich religia głosi że kto będzie potrzebował schronienia trzeba mu to udostępnić. Czy nie jest nam to dobrze znana forma? Oczywiście że tak jednak u nas rzeczywistość weryfikuje i daleko nam od tego. Tam taka forma nabiera realnych kształtów.
Warto też wspomnieć o dość niecodziennym zdarzeniu które tylko i wyłącznie na miejsce w Pendżabie. Co kilkanaście kilometrów można spotkać urzędujących na poboczu Sikhów. Co oni tam robią? Otóż zamieniają kawałek pobocza w istną oazę !!! Jedni dosłownie biegają z wielkimi dzbanami i kubkami nalewając napoje spragnionym ludziom, czasami rozdają do tego owoce. Zatrzymują się auta , autobusy czasami sami zatrzymują na siłę żeby tylko obdarować kogoś swoimi dobrami. Zaś inni stoją na wielkiej naczepie i urabiają na bieżąco świeże napoje (zimne i bardzo, bardzo dobre) Przy takiej pogodzie jaka panuje w tym regionie, jest to jak skarb z nieba. Wszystko odbywa się w niesamowitej atmosferze bo w tle gra wesoła hinduska muzyka. Wróć! Nie w tle tylko ona nawala ostro i słychać ich już z daleka. Ogólnie coś niesamowitego i ciężko byłoby sobie wyobrazić taką sytuacje u nas w Europie.

Jedna z takich imprezek.

Można pić tyle ile kto da radę.

Nieodłącznym elementem ubioru jest turban z którym właściwie kojarzeni są Hindusi jednak jak już wspominałem są nimi wyłącznie wyznawcy Sikhizmu. Jest coś takiego jak „gatra” jest to mały mieczyk który jest tradycyjnym ekwipunkiem. Szczególnie kiedy byłem we wiosce to prawie wszyscy nosili właśnie takie mieczyki. Służą one do samoobrony i nie jest to jakaś nędzna atrapa. Jest to poniekąd pewna forma sztuki bo każda gatra posiada soje unikatowe wzory. Gatra jest wręczana w dniu chrztu. „Dziuda” jest to buła na głowie zrobiona z włosów i jest ona bardzo popularne wśród chłopców.