Chiny-Mur Chiński

Tak jak zaplanowałem że dziś pojawię się w Jiayuguan i tak się stało . Małym pocieszeniem jest fakt że opuściłem prowincję Sinciang i wkroczyłem do Gansu finałem tego jest że pojawiły się na drogowskazach angielskie nazwy miast , jest to duże ułatwienie . Nawet szybko dojechałem do Jiayuguan bo o 15 już byłem na miejscu , dzięki uprzejmości kierowcy nie musiałem szukać muru Chińskiego , po prostu zawiózł mnie na dzielnicę w której znajduje się strażnica , muzeum no i sam mur Chiński . Mury zaczynają się praktycznie na początku miejscowości , jednak zanim tam poszedłem spędziłem chwile na szukaniu większego sklepu jednak z marnym skutkiem . Udało się znaleźć malutkie sklepiki z minimalna ilością produktów . Tyle dobrego że mieli zupki chińskie w dużych jednorazowych kubłach , więc kupiłem i dali wrzątek z termosu , praktycznie w każdej knajpce mają zawsze termosy z gorącą wodą . Posiedziałem chwile w sklepie otoczonym przez dzieciaczki i udałem się dalej . Doszedłem do miejsca które było oblegane przez turystów , po prostu tłumy i masę autokarów stojące przed muzeum . Bilet wstępu na teren strażnicy oraz przytulenie się do muru Chińskiego to 120 yuan czyli w przybliżeniu 60 złotych . Plecak zostawiłem w informacji w darmowym sejfie i poszedłem zwiedzać . Strażnica była trochę remontowana ale nie to było moim celem głównym . Chodząc po prostu czułem się jakbym fruwał , w końcu mogłem odpocząć od ciężkiego plecaka . Kiedy znalazłem się przed jedną z atrakcji pewien pan robiąc zdjęcia obrócił się w moim kierunku i zobaczyłem jak zamarł na chwile , kiedy się odwiesił zaciągnął całą swoją rodzinę do zdjęć ze mną . Sama strażnica stała się lekko lub nawet za bardzo odpicowana jednak cieszyło mnie że mur Chiński został nieruszany , bynajmniej wydawał się taki . Prawie do końca dnia byłem na terenie muzeum , powiem szczerze że się nachodziłem bo teren jest spory do zwiedzania . Zaczęło słońce zachodzić i czas rozbić się gdzieś na obrzeżach . Tyle dobrego że znajdowałem się na początku więc zrobiłem kilka kilometrów wzdłuż drogi prowadzącej na autostradę i spotkałem starszego pana siedzącego przy sadzie . Z tego miejsca miałem dosłownie 100 metrów do muru Chińskiego . Pozwolił mi rozbić się gdzieś w tym sadzie i co mile mnie zaskoczyło drzewa były nawadniane rurociągami , więc miałem dostęp do wody . Rozbiłem namiot miedzy drzewami , zrobiłem pranie oraz kiedy już się ściemniło zrobiłem ognisko na którym zrobiłem kolacje .